Ons Moeder binst den Grooten Oorlog - cultuur vanuit De Ark met een vleugje fondsenwerving

03/06/2016

Vanavond is het weer zo ver. We gaan met Ons Moeder binst den Grooten Oorlog andermaal de planken op. We, dat zijn Gerrit, Brigit en ikzelf. Voor alle duidelijkheid: Gerrit zingt en speelt piano, Brigit bedient het lichtpaneel en ik zelf vertel en acteer.
We hebben een drietal weken rust genomen. ‘Rust’ tussen haakjes, want we hebben ondertussen ruimte gemaakt voor andere belangrijke dingen.
Vanaf vanavond brengen we Ons Moeder … weerom gemiddeld één keer per week voor het voetlicht. Nu eens in een woonkamer, dan weer in een kerk of kapel, een jachthuis, zolderverdieping, parochiaal centrum enzovoort. Vanavond treden we op in Brugge in een ruime living; volgende vrijdag staan we op de bühne van een gloednieuw cultuurcentrum Arhus in Roeselare. Die bewuste vrijdag trouwens vieren we onze veertigste voorstelling. En dat allemaal uitsluitend ten voordele van de Arkgemeenschap Moerkerke-Brugge.
Hoe wij erin slagen om zo veel centjes binnen te rijven?

Verschillende factoren spelen zeker een rol. Na de voorstelling zijn de mensen heel vaak ontroerd, hier en daar wordt een traantje weggepinkt. Op de een of andere manier moet het de toeschouwers erg aanspreken: het verhaal op zich – met dank aan Ernest Claes –, allicht ook de manier waarop we het eenvoudig brengen, de sfeervolle belichting en zeker ook Gerrits wondermooie pianospel en zijn zang daarbovenop: effenaf prachtig. Ik heb het al zo vaak gehoord nu, maar van dat Ave Maria-liedje halfweg de voorstelling krijg ik nog altijd koude rillingen. Komt soms wel van pas als we optreden is een snikhete woonkamer.
Wat zeker ook speelt: het klikt bijzonder goed tussen ons, en de mensen zien dat, en zien dat ook graag. En ook dat wij dat telkens weer belangeloos doen. Dat bewonderen ze, daar hebben ze deugd van, zeker weten.

En na de voorstelling vragen we het publiek dan een vrijwillige bijdrage, nadat we eerst wat verteld hebben over De Ark of soms ook al eens een korte PowerPoint getoond hebben. En dan zeggen we steevast zoiets als: ‘Beste mensen, je bent vrij om iets in onze hoed te leggen of niet. Maar als je iets geeft, doe het dan met je hart. De Ark kan jouw bijdrage zeer goed gebruiken.’ En ik moet zeggen: mensen geven gul, meestal heel gul, want De Ark is hen zeer genegen.

Natuurlijk komt er bij zo’n voorstelling wel meer kijken dan wat centjes ophalen. Het is ook zeer gemeenschapsvormend; we brengen immers mensen samen die naderhand gezellig samen een glaasje drinken. Ook komen de mensen ons naderhand dikwijls zelf verhalen toevertrouwen, ontroerende verhalen over wat ze zelf hebben meegemaakt: over hun kind of hun geliefde die te vroeg overleden is, verhalen over hun grootouders binst den Grooten Oorlog, enzovoort.
En natuurlijk leren ondertussen veel mensen De Ark kennen, West-Vlaanderen rond, en ook tot in Brakel, Aalst en binnenkort Brussel toe. We zijn dus levende reclame voor een heel hoopvolle manier van gemeenschap vormen. En daar zijn we trots. Ik denk soms dat als iedereen De Ark van binnenuit zou leren kennen, de wereld er ‘drastisch’ anders en beter zou uitzien. Niet?

Een warme groet, en dank voor jullie steun en bemoediging, dat helpt, echt.
Ignace namens Brigit en Gerrit

- Voor 2016 zijn alle speeldagen volgeboekt. Ook in 2017 willen Gerrit, Ignace en Brigit verder het Vlaamse land rondgaan met deze voorstelling. Voor meer informatie over een mogelijke boeking neem je contact op met Gerrit op gerrit_jalet@yahoo.com of 0474/26.66.93 -

Onderwerpen